1. |
Το Σύννεφο
01:24
|
|||
Ήθελα να 'ρθεις μια βραδιά σα βουρκωμένο σύννεφο
να ρίξεις πάνω μου βροχή και όλο σου το δάκρυ
ν' απλώσω ρίζες και κλαδιά ν' ανθίσω στο μυαλό σου
ήθελα να 'ρθεις σύννεφο να μ' αγκαλιάσεις πάλι
να ρίξεις πάνω μου βροχή και όλο σου το δάκρυ
ήθελα να 'ρθεις σύννεφο να μ' αγκαλιάσεις πάλι.
|
||||
2. |
Καταιγίδα
02:43
|
|||
Γιατί δεν έχω στόμα να μιλήσω
και νυχτοκάθομαι τις σκέψεις μου να λύσω,
ν’ ανοίξει η φλέβα απ΄την καρδιά ν' αρχίσω
με γλώσσα σα λεπίδι να μιλήσω
αγνάντεψα κατάματα και είδα
μια δυνατή νοτιά, μια καταιγίδα.
Ανάμεσα σε δυο βουνά καθόμουν
για που να πάω αλάργο συλλογιόμουν,
στη μια πηγή τρέχει νερό φαρμάκι
όποιος το πιει αλησμονεί τα πάθη
αγνάντεψα κατάματα και είδα
μια δυνατή νοτιά, και μια πλημμύρα.
Γιατί δεν έχω στόμα να μιλήσω
με το σεβντά ζαμάνια θ' απομείνω,
λογιάζω πως το γλέντι θα κινήσω
κάλιο με το κρασί να τραγουδήσω
αγνάντεψα στα μάτια σου και είδα
μια δυνατή νοτιά, και μια πλημμύρα.
|
||||
3. |
Ξυπόλυτος
03:29
|
|||
Ξυπόλυτος περπάτουνα, ξυπόλυτος και είχα μια στεναχώρια
μέχρι που εσυνάντησα άνθρωπο δίχως πόδια.
Γέροντα παίρνω συμβουλή, γέροντα που 'χει καθάριο μάτι
που 'χει τη σκέψη ξάστερη και την καρδιά γιομάτη.
Να το θυμάσαι άγουρε, πάντοτε πώς η ζωή είναι λίγη
και δεν υπάρχει άνθρωπος να 'ρθει και να μη φύγει.
Κύμα τον βράχο δυνατά, μ' έχθρητα χτυπά και τον παιδεύει,
μα δε τον σπα σε θρύψαλα μονάχα τον σμιλεύει.
|
||||
4. |
Της Ξενιτιάς
03:35
|
|||
Πέτρες και ξύλα κλαίνε, και λένε τον καημό
το πως θα χωριστούμε, τώρα εμείς οι δυο,
στην ξενιτιά θα πάω, και πίσω δε γυρνώ
αέρα δε λογιάζω, μα ούτε και καιρό.
Σου στέλνω ένα μαντίλι, και ένα μαχραμά
ένα μικρό κοχύλι, και μια αντιλογιά,
θέλεις μικρή παντρέψου, θέλεις καλογριά
εδώ που ήρθα τώρα, δε θα γυρίσω πια.
|
||||
5. |
||||
Μόνος ήρθα κάποιο βράδυ, κι ήσαν όλοι γύρω μόνοι,
κι όλοι ξένοι τραγουδάμε, μες στη νύχτα που σιμώνει.
Κι όσο ζω κι όσο μαθαίνω, τόσο νιώθω ἀλίμονό μου,
το βαθύ και το μεγάλο, κι απροσμέτρητο κενό μου.
Τη στιγμή του σταυρωμού μου, και για μόνη συντροφιά μου,
μόλις ένιωσα τα χέρια, που σταυρώσαν τα καρφιά μου.
Μόνος ήρθα κάποιο βράδυ, μόνος πόνεσα για λίγο,
μόνος έζησα του κάκου, κι όπως ήρθα και θα φύγω.
Τ᾿ είναι τάχα για τους άλλους, ο χαμός ενός ατόμου;
Κι όπως ήρθα και θα φύγω, μόνος μες στο θάνατό μου...
|
||||
6. |
Άπνοια
01:24
|
Streaming and Download help
If you like Μαύρο Δεντρί, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp